Habit reversal betekent letterlijk ‘het omkeren van een gewoonte’. Bij deze methode worden de tics een voor een aangepakt.
Voor iedere tic afzonderlijk bestaat de behandeling uit twee fasen:
• Bewustwording:
In deze fase leer je je beter bewust te worden van het optreden van een tic. Immers, het is pas mogelijk iets aan een tic te doen als je merkt dat je een tic uitvoert. De tic wordt uitgebreid onder de loep genomen en bestudeerd, en alle afzonderlijke onderdelen ervan worden besproken. Zo leer je je tic beter kennen en merk je ook beter wanneer deze optreedt.
• Aanleren van een tegenbeweging:
In deze fase leer je vervolgens een beweging toe te passen die niet tegelijkertijd met de tic uitgevoerd kan worden. Dit wordt ook wel een tegenbeweging genoemd. Denk bijvoorbeeld aan de armen over elkaar doen bij armbewegingen, of het aanspannen van de nek bij nekbewegingen. Met de tegenbeweging wordt voorkomen dat de tic plaatsvindt. Zodra je de tic aan voelt komen, pas je de tegenbeweging toe gedurende tenminste één minuut of net zolang tot de drang om de tic uit te voeren afneemt. Op deze manier kun je de tic steeds beter onder controle krijgen, totdat je op een gegeven moment de tegenbeweging niet eens meer nodig hebt om de tic te voorkomen. Ook voor geluidstics zijn tegenbewegingen te bedenken, deze hebben dan met de ademhaling te maken.
Habit reversal bestaat doorgaans uit tien bijeenkomsten. Om optimaal van de behandeling te profiteren, is thuis oefenen erg belangrijk. Uit onderzoek komt naar voren dat habit reversal bij het merendeel van de patiënten leidt tot aanzienlijke afname van ernst en aantal tics. Het is samen met exposure en responspreventie dan ook dé aanbevolen behandeling voor tics volgens de Europese en Canadese richtlijnen.